أین عمار؟؟ أین ذوالشهادتین؟؟

جلوی دادگستری شعار میدادند« مرگ بر بهشتی» بهشتی هم می شنید. یکی ازش پرسید« چرا امام ساکته؟کاش جواب این توهین ها را میداد.»
بهشتی گفت« قرار نیست در مشکلات از امام هزینه کنیم. ما سپر بلای اوییم،نه او سپر ما.»

پ.ن: حواسمون باشه ما جا پای کسایی که یه زمان فریاد مرگ بر بهشتی سر دادن نذاریم!

سکانس اول:

امام خمینی:
من نمیدانم این مرد مسلمان مظلوم چه گناهی کرده بود که این افراد در تاکسی مینشستند فحشش میدادند .... در رسانه هایشان فحشش میدادند .... در تجمعاتشان میگفتند "مرگ بر بهشتی" یا اینکه " طالقانی رو تو کشتی"!!!
خب حالا همانطور که میخواستید بهشتی رفت .... حال شما چه خواهید کرد؟؟ بهشتی یک ملت بود برای ملت ما !


**********************
سکانس دوم :
امام خمینی :
"آقاى مصباح ذوشهادتین است".
(امام علی (ع) وقتی رو منبر مسجد کوفه گریه میکردن،تا اون حدی که محاسنشون خیس میشد و میدید که مردم کوفه توجهی نمیکنن، بلند میگفتن: أین عمار؟؟؟ أین ذوالشهادتین؟؟؟ أین...)

**********************
سکانس پایانی :

امام خامنه ای :
"این هجوم های تبلیغاتی که به شخصیت های برجسته و انسان های والا و با اخلاق برجسته وارد می کنند، نشان دهنده اهداف و نیات دشمن است. یک نفر مثل جناب آقای مصباح... مورد هجوم تبلیغاتی قرار می گیرند! حرف رسا و نافذ، منطق قوی و مستحکم هر جایی که باشد، آن جا را دشمن زود تشخیص می دهد، چون حسابگر است. با مرحوم شهید مطهری هم همین جور برخورد کردند."

انشالله خدا توفیق استفاده از علم و معنویات ایشان را به ما اعطا بفرماید و در مورد ایشان هم مانند سایر علما نشود که - زبانم لال - پس از فوتشان حسرت بخوریم که دیر شد.

(پی نوشت:
خوب به این قسمت فرمایش رهبری توجه کنیم ...

"با مرحوم شهید مطهری هم همینطور برخورد میکردند... "
" در مورد ایشان هم مانند سایر علما نشود که زبانم لال بعد از فوتشان حسرت بخوریم...")

**************************************************************************************

پاسخ به چند شبهه درباره علامه آیت الله العظمی مصباح یزدی:

1.چرا آیت الله مصباح به عنوان یک عالم دینی تا این سطح در سیاست دخالت می کند و جبهه های سیاسی تشکیل می دهد؟

بسیاری از علمای محترم دیگر، تشکل های حوزوی یا مرتبط با روحانیت و حتی برخی از مراجع معظم تقلید که هر یک بنا به وظیفه ای که تشخیص داده بودند با بیانات خود یا در اطلاعیه های رسمی و یا در دیدارهایشان، یکی از کاندیداهای محترم را مورد تفقد و حمایت قرار داده بودند (کافیست یک سرچ در اینترنت بکنید)
اما سوال اینجاست که چرا حمایت های آنها پررنگ نشد و مورد هجمه قرار نگرفت اما حمایت علامه مصباح را در بوق و کرنا کردند؟
اگر حمایت درباره کاندیدای مطلوب آنها بود، بازهم این حمایت نامطلوب جلوه می کرد؟
دین از سیاست جدا نیست

2.دلیل حمایتش از دکتر لنکرانی چه بود و چرا از لنکرانی تا این اندازه پررنگ حمایت کرد؟

برای اقای مصباح مشهور بودن و قوی بودن کاندید ملاک نیست.ایشان وقتی با توجه به ملاک های دین کاندید اصلح را تشخیص بدهند بنا بر تکلیف(دین از سیاست جدا نیست)همه جوره و با تمام قدرت از او حمایت خواهند کرد.از آنجا که تاکید صریح روایات و البته اقای خامنه ای در موضوعاتی مانند انتخابات، بر انتخاب اصلح است و وظیفه «خواص» معرفی فرد اصلح، و از طرفی بخش قابل توجهی از متدینین جامعه برای شناخت اصلح، نگاه شان متوجه اوست، تکلیف دارد تا کاندیدای اصلح را معرفی کند.و برای معرفی او تمام سعی و توانش را بگذارد

3.چرا وقتی دکتر لنکرانی انصراف داد، بلافاصله آیت الله مصباح از کاندیدای دیگری حمایت نکرد؟
عدم حمایت صریح آیت الله (مانند بسیاری از شخصیت های دیگر)طبیعی و بر اساس یک منطق دینی بود. با گذشت چند روز و بر قراری چند نشست و اظهار نظرهای علنی دکتر جلیلی در خصوص برخی از موضوعات کلیدی در برنامه های تلویزیونی، و تحقیق علامه درباره ایشان نهایتا بر اساس شناخت تفصیلی ای که یافتند، به نسبت «کاندیداهای موجود»، جلیلی را اصلح دیدند و از او حمایت کردند، باز چون «تکلیف خود» را معرفی فرد اصلح به جامعه می دانستتند. دقیقا بر اساس منطقی روشن و بر گرفته از تعالیم دینی و نه حزبی و سیاسی

4. اگر لنکرانی اصلح بود، پس چرا بعدا از جلیلی حمایت کرد؟

علامه در جلسه معرفی کاندیدای اصلح جبهه پایداری، باقری لنکرانی را خطاب قرار داد که ما تو را اصلح می دانیم اما اگر شخصا به غیر از خودت فرد اصلح دیگری سراغ داری، «خائنی» به نفع او کنار نروی!
حتی خطاب به جمعیت پرشور حاضر در سالن سیدالشهداء که برای حمایت از لنکرانی تجمع کرده بودند، اعلام کرد: همه باید شخصا یقین کنید فردی که برایش جمع شده اید اصلح است وگرنه باید بروید و برای آن که اصلحش می دانید فعالیت کنید!
انصاف دهید، این ادبیات قدرت طلبی و غرور است؟

5.چرا آیت الله مصباح به راه حل وحدت برخی از سامانه ها تن نمی دهد و تاکنون چندبار این بازی را بهم زده است؟
علامه ائتلاف را عاقلانه و بی اشکال می داند اما چون بازیگران عالم سیاست را خوب می شناسد، آن را تحقق نیافتنی می داند.(همانطور که ائتلاف2+1 این را ثابت کرد.متاسفانه لفظ ائتلاف فقط در حد یک لفظ است نه بیشتر و تاریخ نشان داده که غالبا محقق نمیشود بخاطر اخلاق سیاسیون)

6.آیا بهتر نبود آیت الله مصباح از شخصیت دیگری حمایت نکند تا اگر رییس جمهور بعدی دچار آفت هایی شد، دامن ایشان از این آفت ها مصون بماند؟یا اینکه اگر آن شخص رای نیاورد برای علامه بد نشود؟

علامه برای خدا کار میکنند نه برای آبروی خودشان.مهم نیست که آبروی ایشان برود یا نه.مهم اینست که وظیفه خود یعنی معرفی فرد اصلح را انجام دهند.مهم یاری رهبر است بوسیله معرفی اصلح.طبق ملاک و معیار اسلام خواص موظفند اصلح را معرفی کنند و اگر در اینده اصلح که ممکن الخطاست به بیراهه برود چون علمائ در ابتدا براساس معیارهای اسلامی انتخاب کردند اشکالی بر آنها نیست

سخن آخر:
علامه درنگاهش برای انتخاب اصلح، نظرسنجی مهمترین شاخص نیست یا بهتر بگویم اصلا شاخص نیست شاید مهم باشد اما شاخص نیست؛ در نگاهش، خدای عالم سیاست با خدای جبهه جنگ یکی است، برای همین با قاطعیت می گوید: خدا منتظر نظرسنجی نمی ماند؛ با قاطعیت معتقد است: اگر همه برای خدا کار کنند، اصلح مقبول جامعه می شود و همه اینها یعنی نگاه به سیاست از دریچه ای دیگر،از دریچه دین

کسانی که با علامه مخالفند غالبا در یکی از این سه گروه هستند:
1.دین را از سیاست جدا میدانند
2.شایعات و دروغ هایی که برای علامه درست کردند را باور کردند
3.علامه از کاندیدای انها حمایت نکرد
و صد البته اگر این حمایت درباره کاندیدای مطلوب آنها بود، هرگز این حمایت نامطلوب جلوه نمی کرد!(کما اینکه بعضی اقایون که از بعضی دیگر حمایت کردند الان عزیز و محترم نشان داده میشوند)

از پیچ پاسخ به شبهات سیاسی

***************************************************************************

برای گروه اول مخالف علامه که بحث از حوصله خارجه. فقط بنده اینجا درد و دل شهید آوینی رو مینویسم:

می گوییم « درد دین »، می گویند « دموکراسی »
می گوییم « ولایت» ، می گویند « واپس گرایی»
می گوییم « فقاهت »، می گویند « مدیران و کارشناسان و فراغت آفرینان »....

به راستی ما فرزندان انقلاب اسلامی و طلیعه داران تمدن دینی فردای جهان با این جماعت که اصلاً مبانی تفکر ولایی ما را نمی فهمند و همه چیز را مثل کامپیوتر های لاشعور فقط همان طور می شنوند که برایشان برنامه ریزی شده است، چه کنیم؟

بخشی از مقاله تحلیل آسان به قلم شهید سید مرتضی آوینی

*

اما برای کسانی که از داخل نظام ایشون رو میکوبونن. بنده حرفمو با سخنی از شهید مطهری شروع میکنم. فکر کنم اگه به بنده بگن چکیده ی کتاب جاذبه و دافعه ی علی(ع) رو در یه جمله بگو، اون جمله این باشه:

مجذوبین و مطرودین و دوستان و دشمنان هرکس، دلیل قاطعی بر ماهیت اوست!

شما ببینین وقتی همه ی حرفاتون با دشمنمون فرق داره، ولی در این مسئله ی تخریب علامه مصباح، شبهه هایی که وارد میکنین رو آدم از بی بی سی و صدای آمریکا وشبکه های سلطنت طلب و ضدانقلاب میشنوه، واقعا نگران کننده است.

وقتی آدم میبینه که منطقی که بعضیا برای کوبوندن علامه مصباح استفاده میکنن، اونور آبی ها از همین منطق برای کوبوندن آیت الله خامنه ای استفاده میکنن. برای کوبوندن اسلام و تشیع استفاده میکنن و... خوب اینا همه آدم رو نگران میکنه.

برای همین ما به علامه میگیم عمار رهبری. میگیم سپر رهبری. اگه اینا تونستن با این منطق علامه رو کنار بزنن، نفر بعدی شخص آیت الله خامنه ایه و بعدش هم معلومه...

آقا خیلی تاکید دارن که ببینین توپخانه تون رو کجا آتیش میکنین:

هرجا حرف بی هدف، کار بی هدف، تیراندازی بی هدف، تهمت زدن بی هدف وجود داشته باشد، فتنه انگیز خوشحال میگردد؛ چون صحنه شلوغ میشود.

8/5/78

فرق است بین آن سربازی که در یک سنگر حساسی قرار گرفته و میداند که سنگر او چقدر حساس است، اهمیت کار خود و جایگاه خود را میداند، و بین آن کسی که در همان سنگر است، اما نمیداند چقدر مهم است؛ خوابش میبرد، غفلت میکند، سنگر را رها میسازد، در داخل سنگر با همسنگری اش دعوا میکند. بدانیم جایگاه ملت ایران چقدر حساس است!

19/11/89

بیانات آیت الله خامنه ای در دیدار اخیر دانشجویان:

**اینکه تکلیف گرایی یعنی ما اصلا به نتیجه نظر نداشته باشیم،درست نیست/تکلیف گرایی هیچ منافاتی با دنبال نتیجه بودن ندارد. برای رسیدن به نتیجه باید طبق راههای مشروع برنامه ریزی کرد.

**آرمانگرایی بدون دیدن واقعیتها به توهم خواهد انجامید/نباید در هیچ شرایطی از آرمانخواهی دست برداشت،نه هنگام پیروزیهای شیرین و نه هنگام هزیمتهای سخت.

"ولا یخافون لومة لائم"
واز ملامت هیچ ملامتگری نمی هراسند
المائدة آیه : 54

گردآورنده و نویسنده: امیرحسین رفعتی